Την Κυριακή 2 Απριλίου 2023 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Επτανησίων Γαλατσίου πραγματοποίησε ημερήσια εκδρομή σε ιδιαίτερα υπέροχους προορισμούς προικισμένους με την ομορφιά της φύσης γεμάτους με πολιτισμό και ιστορία.
Οι εκδρομείς του
Επτανησιακού πολιτιστικού συλλόγου επισκέφτηκαν
τους άγνωστους τρεις καταρράκτες της Πέτρας στον νομό Βοιωτίας, που βρίσκονται
λίγο έξω από το ομώνυμο χωριό του δήμου Αλιάρτου – Ένας μικρός παράδεισος που
προσφέρει στον επισκέπτη μοναδικές στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης. Οι ντόπιοι,
λένε ότι είναι οι ψηλότεροι καταρράκτες στην Ελλάδα. Αν ισχύει αυτό, δε
μπορούμε να το γνωρίζουμε, όμως, σίγουρα το ύψος τους είναι εντυπωσιακό, όπως
και το σκηνικό γύρω από αυτούς. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν
καταρράκτη που πέφτει με ορμή, από την πλαγιά του Ελικώνα, σχηματίζοντας προς
το τέλος της διαδρομής του δυο μικρότερους καταρράκτες. Το σκηνικό είναι
μαγευτικό, σχεδόν παραμυθένιο και για αρκετά χρόνια παρέμενε άγνωστο σε πολύ
κόσμο.
Από τους καταράκτες
της Πέτρας και τις όμορφες εικόνες του
νομού Βοιωτίας συνεχίσαμε στον νομό Φωκίδας σε μια εξαιρετικά προνομιακή θέση
της περιοχής των Δελφών, πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο και με ασύγκριτη θέα
στον Παρνασσό, στην κοιλάδα της Άμφισσας και στη θάλασσα στην παλιά διώροφη
κατοικία του συμπατριώτη μας Λευκαδίτη ποιητή Άγγελου και της Εύας Σικελιανού,
στην οποία στεγάζεται το Μουσείο Δελφικών Εορτών. Πρόκειται για μια τοποθεσία
φυσικού κάλλους με έντονο το αρμονικό στοιχείο, που αναδίδει ενέργεια. Τα
αρχιτεκτονικά στοιχεία συναρπάζουν το βλέμμα του επισκέπτη με το που θα διαβεί
το κατώφλι της εμβληματικής κατοικίας.
Η λαξευμένη
λιθοδομή, τα τοξωτά ανοίγματα και οι κίονες χωρίς ραβδώσεις θυμίζουν τα
νεογοτθικού ύφους σπίτια στο Bar Harbor, όπου η νεαρή Εύα περνούσε τα
καλοκαίρια της.
Στο μικρό πλάτωμα
που βρίσκεται έξω από την καγκελόπορτα του κήπου του μουσείου υπάρχει η
ανάγλυφη προτομή της Εύας Σικελιανού, που ο γλύπτης Γιάννης Παππάς σμίλεψε σε
στήλη από μάρμαρο. Ένα άλλο εντυπωσιακό γλυπτό είναι εκείνο του Χρήστου
Καπράλου, από κράμα χαλκού, που απεικονίζει ολόσωμο τον Άγγελο Σικελιανό σε
κατατομή και δεσπόζει σε εξωτερικό τοίχο του μουσείου.
Επίσης, στον κήπο
είναι τοποθετημένη η μαρμάρινη προτομή του ποιητή και πάνω στη στήλη που
φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γιώργος Μαλτέζος είναι χαραγμένοι δύο στίχοι από το
«Δελφικό Λόγο» που έγραψε ο Σικελιανός το 1927: «Δελφοί, το πλέγμα των ναών / η
συντυχιά της φύσης / εδώ ανταμώνονται της γης σε μια, οι τρανές αισθήσεις». Στη
διπλανή μεγάλη αίθουσα του ισογείου το βλέμμα προσελκύει ο περίφημος αργαλειός
της Εύας Σικελιανού, δωρεά της Άννας Σικελιανού, μαζί με την πιανόλα της.
Στον ίδιο χώρο
υπάρχει βιτρίνα με ρούχα καθημερινής χρήσης που ύφαινε και φορούσε, πάντοτε στο
ύφος της αρχαιοελληνικής ενδυμασίας. Πρόκειται για ιμάτια, πανωφόρια και
χιτώνες με πτυχώσεις, μαιάνδρους και αρχαία μοτίβα, από βαμβάκι και μαλλί. Η
πιανόλα της Εύας Σικελιανού, μάρκας Grunert με αντίστοιχο μηχανισμό και χάρτινο
μουσικό κύλινδρο στην ειδική εσοχή, φυλάχθηκε για σειρά ετών από τον Αλέξανδρο
Κολομβότσο, επιστάτη του σπιτιού μετά την οριστική αναχώρηση της Εύας. Το 1992
βρήκε τη θέση της στο Μουσείο.
Στο Μουσείο
εκτίθενται, επίσης, το γραφείο του ποιητή, η πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι και
ένα μπαστούνι περιπάτου. Να υπενθυμίσουμε ότι στο σπίτι των Δελφών ο Άγγελος
Σικελιανός έζησε κατά διαστήματα την περίοδο 1926-1933. Μετά την αναχώρηση της
Εύας, δεν επέστρεψε ποτέ, ούτε μόνος ούτε με τη δεύτερη σύζυγό του, Άννα
Σικελιανού.
Η συνέχεια των
εκδρομέων του Συλλόγου μας για προσκύνημα στο μαγευτικής ομορφιάς μοναστήρι του
Προφήτη Ηλία που βρίσκεται σε υψόμετρο
500 μ , στο δρόμο ανάμεσα στους Δελφούς και το Χρισσό. Κτισμένο βορειοδυτικά
του Χρισσού, σε απόσταση 7 χιλιομέτρων, στέκει αγέρωχο ατενίζοντας μέχρι και τα
βουνά της Πελοποννήσου.
Υπήρξε ορμητήριο
και καταφύγιο των αγωνιστών της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας κατά τη διάρκεια της
Ελληνικής Επανάστασης. Στις 24 Μαρτίου 1821 υψώθηκε η σημαία της Επανάστασης
και μάλιστα 30 από τους 100 Μοναχούς της Μονής, πήραν μέρος στις μάχες όπου
έπεσαν ηρωικά. Κοντά στην είσοδο της Μονής, στον πέτρινο φράχτη δίπλα στο
δεντράκι στην άκρη του γκρεμού κάθονταν παλιότερα οι γέροντες και αγνάντευαν. Η
θέα από το σημείο αυτό είναι εξαιρετική και συνιστάται ιδιαίτερα κατά την
ανατολή του ήλιου.
Σε ιδιαίτερα κοντινή απόσταση από το Μουσείο Δελφικών
Εορτών και 7 περίπου χιλιόμετρα από το
μοναστήρι του Προφήτη Ηλία επισκεφτήκαμε
στην συνέχεια το Χρισσό, στον δρόμο για Άμφισσα ή Ιτέα, ένα κεραμοσκέπαστο
στέμμα στο δελφικό τοπίο . Αν υπάρχει ένας τόπος που να συμπυκνώνει την αίσθηση
της παλιάς, γλυκιάς Ελλάδας, αυτός θα μπορούσε να είναι το Χρισσό της Φωκίδας.
Σκαρφαλωμένο, πράσινο, ήρεμο, πανέμορφο, με νεοκλασικά και λαϊκά σπίτια, με
τους 300 μόνο κατοίκους, προσφέρει στους επισκέπτες του το δώρο που λέγεται
Εθνογραφικό και Λαογραφικό Μουσείο. Ένα διώροφο νεοκλασικό κτίριο (έργο
Ερνέστου Τσίλλερ), που στέγαζε το σχολείο του χωριού τώρα φιλοξενεί την πλούσια
συλλογή λαϊκής τέχνης του δωρητή.
Με συγκίνηση
σκέφτεται κανείς ότι η θαυμαστή συλλογή του μουσείου, με φορεσιές ασύλληπτης
ομορφιάς και τέχνης, αντικείμενα, γκραβούρες, πίνακες, σκεύη, κειμήλια, είναι
το αποτέλεσμα της συστηματικής ενασχόλησης του κ. Ηλία Ε. Δαραδήμου επί σειράν
ετών. Με καταγωγή από το Χρισσό, ο κ. Δαραδήμος αποφάσισε πριν από λίγα χρόνια
το μεγάλο αντίδωρο στην ιδιαίτερη πατρίδα του και εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι
σημαίνει για έναν παθιασμένο συλλέκτη να αποχωρίζεται τη συλλογή του. Αλλά τα
μοναδικά εκθέματα είναι πλέον κοινό κτήμα, βρίσκονται εκεί για να τα χαιρόμαστε
όλοι εμείς και να έχει ένας μικρός, ιστορικός τόπος, όπως το Χρισσό, ένα
μουσείο – πηγή περηφάνιας..
Θα μας μείνει
αξέχαστη η ποιότητα στη συλλογή των φορεσιών. Η παρουσίαση, ο σεβασμός, η
καλαισθησία. Αναχωρήσαμε από αυτόν τον τόπο γεμάτοι εικόνες και σκέψεις, με την
επιθυμία πάντα να επιστρέψουμε.
Τελευταίος
σταθμός των εκδρομέων για φαγητό σε παραθαλάσσια ταβέρνα και ξεκούραση στην δυτικότερη κωμόπολη του
νομού Βοιωτίας στη Στερεά Ελλάδα την Αντίκυρα, που απέχει 16 χιλιόμετρα από την
Δεσφίνα, παραθαλάσσια κωμόπολη, ξακουστή για την παραλία της. Είναι χτισμένη
στους πρόποδες του Παρνασσού, πολύ κοντά στη Μονή του Οσίου Λουκά, αλλά και
στους Δελφούς και την Αράχωβα. Η ήρεμη θάλασσα, οι ψαρόβαρκες, τα γραφικά
ταβερνάκια με τα φρέσκα ψάρια δίπλα στο κύμα, είναι ένας πολύ καλός λόγος για
όσους επιλέγουν την περιοχή για τις διακοπές τους.
Αργά το βράδυ της
Κυριακής επιστρέφαμε στο Γαλάτσι με υπέροχες αναμνήσεις από την ημερήσια πολιτιστική
περιπλάνηση του Συλλόγου μας.
Το ΔΣ του Συλλόγου μας ευχαριστεί μέλη και
φίλους και θεωρεί τιμή για τον Σύλλογο μας την αθρόα συμμετοχή τους και σε αυτό το
κάλεσμα και την άψογη συνεργασία τους με το ΔΣ ώστε να διεκπεραιωθεί με
επιτυχία και αυτή η πολιτιστική εξόρμηση του Συλλόγου μας.
